Beethoven Ludwig van – 7 wariacji Es-dur na wiolonczelę i fortepian

7 wariacji Es-dur na wiolonczelę i fortepian
na temat arii Bei Männern welche Liebe fühlen z opery Czarodziejski flet Mozarta
Spośród trzech zbiorów wariacji na wiolonczelę i fortepian skomponowanych przez Beethovena dwa napisane zostały do tematów z opery Czarodziejski flet Mozarta. Wszystkie te utwory powstały we wczesnym okresie twórczości kompozytora i mają charakter salonowy, a trudności techniczne są w nich dostosowana do możliwości amatorskiego wykonania.
Cykl siedmiu nieopusowanych wariacji do tematu Bei Männern, welche Liebe fühlen (W mężczyźnie, który czuje miłość) powstał w 1801 roku i w następnym został wydany. Dokładne okoliczności jego powstania nie są znane i jedynie dedykacja wskazuje, że był darem dla hrabiego Johanna von Browna-Camus, określonego przez Beethovena jako: „pierwszy Mecenas jego muzy”.
Temat wariacji pochodzący z duetu Paminy i Papagena z I aktu opery Mozarta posłużył kompozytorowi do snucia równoważnego dialogu pomiędzy instrumentami. Konstrukcja cyklu jest prosta i konwencjonalna: środkowa wariacja cyklu kontrastuje swym molowym trybem (es-moll), w trzech ostatnich zestawione są odmienne tempa. Melodia tematu (Andantino, Es-dur) o wyczuwalnej taneczności zanika w pierwszej wariacji w wirtuozowskich figuracjach instrumentów i zostaje przywrócona dopiero w wariacji finałowej. Najbardziej śpiewna i liryczna wariacja (Adagio) poprzedza radosny i
rozbudowany finał (Allegro).
Ewa Siemdaj